Όσα είπε για την τοξικότητα, τον ναρκισσισμό, τον χρόνο που περνά και τη βαθύτερη σχέση του με τη ζωή και το θέατρο: «Δεν ήμουν καρδιοκατακτητής, ήμουν το θύμα της καρδιάς. Τους μισούσα όλους μέχρι να γίνω κι εγώ μεγαλύτερος. Και τότε… πάλι δεν μου έδιναν σημασία!»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Ο Γρηγόρης Βαλτινός βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή #ΚαλύτεραΑργά και μίλησε με ειλικρίνεια για τη ζωή, το θέατρο, τον ναρκισσισμό και τον χρόνο που περνά.
Ο ηθοποιός άνοιξε την καρδιά του, μοιράζοντας βαθιές σκέψεις και προσωπικά βιώματα που σημάδεψαν την πορεία του.
Μεταξύ άλλων, διηγήθηκε δύο περιστατικά, με χιούμορ και ιδιαίτερο αυτοσαρκασμό για τον τρόπο με τον οποίο φλέρταρε στην εφηβεία του.
Ο Γρηγόρης Βαλτινός παραδέχτηκε πως δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την τοξικότητα και τη δυσαρέσκεια των ανθρώπων γύρω του.
«Δεν αντέχω την τοξικότητα. Δεν μπορώ. Πιστεύω πως όταν κάποιος “καβαλήσει το καλάμι” ή νιώσει ότι είναι κάτι διαφορετικό, αυτομάτως γίνεται τοξικός, δηλαδή δυσάρεστος με τους άλλους. Το να γίνω δυσάρεστος δεν μπορώ να το αντέξω, γιατί δεν αντέχω κάποιον άλλο δυσάρεστο απέναντί μου. Δεν μπορώ να γίνω αυτό που σιχαίνομαι».
Μιλώντας για το πάθος του για το θέατρο, εξήγησε πως η σχέση του με την τέχνη γεννήθηκε πρώτα από προσωπική ανάγκη.
«Με ό,τι καταπιάνομαι, θέλω να περνάω όμορφα. Αυτή τη δουλειά την έκανα αρχικά για μένα. Πολλές φορές ακούμε “έχω πολλά να δώσω”, αλλά εγώ μπήκα στο θέατρο για να πάρω πράγματα για εμένα – τα είχα ανάγκη. Αν μέσα από αυτό ωφεληθεί και ο θεατής, ακόμα καλύτερα».
Για τον ναρκισσισμό και την ανάγκη για αποδοχή
«Ο ναρκισσισμός είναι η τάση να είμαστε εμείς το επίκεντρο. Άλλες φορές το καταλαβαίνουμε, άλλες όχι. Θυματοποιούμαστε, γινόμαστε γκρινιάρηδες, αναγκάζουμε τους άλλους να μας ακούν συνεχώς. Ένας εγωιστής είναι και ναρκισσιστής. Νιώθει εκ των προτέρων πιο άξιος από τους άλλους. Μπορεί να προέρχεται από ανασφάλεια, αλλά όταν αυτή στρίβει και γίνεται εκβολή, μετατρέπεται σε ναρκισσιστική κίνηση που θέλει να είναι το κέντρο και να τον φροντίζουν όλοι».
Με τη σοφία της εμπειρίας, ο ηθοποιός μίλησε για τη διαδρομή ενός καλλιτέχνη στο θέατρο.
«Τα 20 πρώτα χρόνια στο θέατρο είναι έτος μηδέν για τον ηθοποιό. Τσαλαβουτάει, παλεύει με τις ανασφάλειές του, με όσα τον βασανίζουν, με την ανάγκη του για αποδοχή, ακόμα και με τον ναρκισσισμό του να είναι στο επίκεντρο. Όταν περάσουν αυτές οι “παιδικές ασθένειες”, τότε αρχίζει να πηγαίνει βαθιά. Εκεί αρχίζει να καταλαβαίνει τι κάνει».
Θυμήθηκε παράλληλα τα χρόνια του σχολείου και τις πρώτες του ερωτικές απογοητεύσεις.
«Δεν ήμουν καρδιοκατακτητής, ήμουν το θύμα της καρδιάς. Ερωτευόμουν πάντα κοπέλες που είχαν μάτια μόνο για κάποιον μεγαλύτερο. Τους μισούσα όλους μέχρι να γίνω κι εγώ μεγαλύτερος. Και τότε… πάλι δεν μου έδιναν σημασία! Δεν ήξερα πώς να φλερτάρω».
Με χιούμορ πρόσθεσε ένα περιστατικό από την εφηβεία του: «Ήταν μια γειτονοπούλα, όμορφη και χαριτωμένη. Ταλαιπωριόμουν τότε, δεν μου έφτανε που δεν ήξερα τι γίνεται, έφτασα στο σημείο να της πω “θες να τα φτιάξουμε;” και εκείνη μου είπε “ναι”. Και δεν της ξαναμίλησα ποτέ, γιατί φοβήθηκα!».
Μεταξύ άλλων, μίλησε για την γνωριμία με τη σύζυγό του, Εύα Μπίθα.
«Με τη σύζυγό μου είμαστε μαζί 36 χρόνια. Γνωριστήκαμε όταν ως δημοσιογράφος ήρθε να μου πάρει συνέντευξη και χάλασε το κασετόφωνό της. Ακόμα ψάχνω μήπως όλο αυτό ήταν σχεδιασμένο. Μέχρι και σήμερα όταν το συζητάμε, επιμένει ότι είχε χαλάσει. Από την πρώτη στιγμή είχα πει ότι ήταν ένα όμορφο χαριτωμένο κορίτσι»
Ο ηθοποιός άνοιξε την καρδιά του μιλώντας για τη συγχώρεση, την κατανόηση και τη βαθύτερη αποστολή του θεάτρου στη ζωή του.
Τέλος, ο Γρηγόρης Βαλτινός μίλησε με ηρεμία για τον χρόνο που περνά και τη συμφιλίωση με τη φθορά.
«Δεν έχω κανένα άγχος, θα χαλάσω, θα γεράσω – το μόνο άγχος που έχω είναι η υγεία. Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Προσπαθώ χρόνια να εξοικειωθώ με τον θάνατο. Το σκέφτομαι όταν φεύγει η προηγούμενη γενιά και λέω “είμαι ο επόμενος”. Αλλά αυτό σου δίνει καύσιμο για τη ζωή – να αφήσεις πράγματα πίσω σου».
