Άριελ Κωνσταντινίδη: Αυτό είναι το ιδιαίτερο όνομα που θα δώσει στην κόρη της – Πότε θα γίνει η βάφτιση
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Μία από τις πιο τρυφερές περιόδους της ζωής της βιώνει η Αριέλ Κωνσταντινίδη, καθώς πριν από 1,5 μήνα κράτησε στην αγκαλιά της το τρίτο της παιδί. Η αγαπημένη ηθοποιός έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι την Παρασκευή 8 Αυγούστου, ολοκληρώνοντας την οικογενειακή της ευτυχία.
Με αφορμή τη νέα σελίδα της ζωής της η Άριελ Κωνσταντινίδη παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα #RealNews και τη δημοσιογράφο, Νίκη Κώτσου και μίλησε για το δώρο της μητρότητας και αποκάλυψε το όνομα που θα δώσει στη νεογέννητη κόρη της.
«Η μικρή Αυρηλία θα βαφτιστεί μαζί με τα δύο μου αγόρια. Γιατί δεν έχουν βαφτιστεί ακόμα και θέλω να τα βαφτίσω όλα, δίπλα στη θάλασσα. Δεν θα κάνω κάτι μεγάλο, θα είναι μόνο για μας. Κάπου κοντά στη θάλασσα, με αλμυρά στον αέρα και φως», ανέφερε η ηθοποιός.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της #RealNews, η βάφτιση θα γίνει το καλοκαίρι του 2026, προκειμένου να ευνοούν και οι συνθήκες, ώστε τα παιδιά της να μπουν στη θάλασσα αντί στην κολυμπήθρα.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Άριελ Κωνσταντινίδη: «Επιλέγω να γίνω μια καλή μαμά. Θα ήθελα έναν μπαμπά που το επιλέγει μόνος του να είναι μπαμπάς»
«Θέλω η κόρη μου να ξέρει ότι το όνομά της γεννήθηκε από φως, από ήλιο και αύρα. Ότι βαφτίστηκε στο κύμα, δίπλα στα αδέρφια της. Ότι ήρθε στον κόσμο με αγάπη», τόνισε η Άριελ Κωνσταντινίδη.
Αναφερόμενη στους δύο γιους της, Δαναό και Φοίβο, η Άριελ Κωνσταντινίδη σημείωσε: «Τα ονόματα τους κουβαλούν ιστορία και τώρα έχουν αγκαλιάσει την αδελφή τους με τόση αγάπη που με συγκινεί. Βλέπω τα μάτια τους. Δεν είναι τι λένε, είναι ότι θέλουν να την φροντίσουν. Την καλημερίζουν, της δίνουν ένα φιλάκι στο κεφάλι, με ρωτούν αν έκλαψε. Έχουν την έγνοιά της. Τα παιδιά είναι ενθουσιασμένα που έχουν αδελφή. Είναι σαν να τους έχει δέσει ακόμα περισσότερο.
Τέλος, η Άριελ Κωνσταντινίδη μίλησε για τον λόγο που αποφάσισε να κάνει την κόρη της μόνη της και είπε: «Είναι επιλογή. Δεν ήθελα ποτέ να βρω έναν άντρα για να κάνω παιδί. Αυτό θα ήταν υποτίμηση και του εαυτού μου και του παιδιού. Η μητρότητα είναι το μεγαλύτερο ταξίδι, αλλά χρειάζεται υπευθυνότητα. Δεν είναι μια συναλλαγή, είναι μια δέσμευση ζωής. Αν κάτι θέλω να ακούσουν τα νέα κορίτσια και τα νέα αγόρια, είναι πως η οικογένεια δε στήνεται από έλλειψη ή από φόβο. Χτίζεται με αγάπη. Μόνο έτσι έχει ρίζες και μόνο έτσι δίνει φτερά».
Σε μια εξομολόγηση καρδιάς προχώρησε η Άριελ Κωνσταντινίδη στην εφημερίδα #OnTime Σαββατοκύριακο και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου.
Μέσα σε άλλα, μάλιστα, η γνωστή ηθοποιός γύρισε πίσω στα παιδικά της χρόνια και μίλησε για τις δυσκολίες που βίωσε πλάι στη μητέρα της.
Έχεις πει σε συνέντευξη σου κάτι πολύ ανθρώπινο, αλλά ταυτόχρονα και πολύ οδυνηρό για ένα παιδί: “Από μικρή ένιωθα ότι δεν ανήκω σε κανέναν, ότι είμαι ορφανή”. Για ένα παιδί είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώνει έτσι…
Όταν δεν έχεις συναισθηματική ασφάλεια από τη μαμά σου και όταν στο περιβάλλον σου υπάρχει χάος, αυτό νιώθεις.
Ο πατέρας σου έπασχε από μανιοκατάθλιψη και η μητέρα σου είχε το “σύνδρομο του νάρκισσου”;
Ναι. Η μητέρα μου είχε ψυχική διαταραχή και πολλά άλλα μαζί, αλλά δεν τα ξέρω γιατί δεν είχε γίνει επίσημη διάγνωση. Εκ των πραγμάτων και με συγκεκριμένες συμπεριφορές της αυτό συνέβαινε.
Θα ήταν πολύ δύσκολο να ζεις με μια μητέρα “νάρκισσο”. Ήταν πολύ καταπιεστική;
Πάρα πολύ καταπιεστική.
Ήθελε να κάνεις το δικό της; Να σε προβάλλει γιατί ήσουν στο θέατρο από μικρή; Τι ήθελε;
Να με προβάλλει όχι, καθόλου. Μπερδεύεται ο κόσμος και πιστεύει ότι εκείνη με πήγε στα καλλιτεχνικά. Καμία σχέση. Αυτό ήταν η διέξοδος μου, ήταν ο κόσμος που είχα δημιουργήσει για να έχω παρέα, για να ανήκω κάπου. Δεν ήταν κάτι που άρεσε στη μαμά μου. Της άρεσε όσο απέδιδα, αλλά δεν είχε ούτε την υπομονή ούτε τη θέληση, αν δεν ήταν εκείνη το επίκεντρο.
Ήταν ανταγωνιστική;
Κατά κάποιο τρόπο ναι. Αλλά το έκανε ασυνείδητα. Απλώς ένιωθε ότι από τη μία με χάνει και ότι η ίδια δεν υπάρχει. Όταν αρρώσταινε, δημιουργούσε καταστάσεις τέτοιες ώστε να με κάνει να φεύγω, να παραιτούμαι.
Δηλαδή, ουσιαστικά, γινόταν τροχοπέδη σε καθετί καλό που ανέπτυσσες;
Ναι. Είτε περνούσα καλά, σε παρέες με φίλους, είτε με διασκέδαζε κάτι ή όταν ήθελα κάτι να κάνω, δεν μπορούσα, γιατί έπειτα από λίγο ήθελε να με αποσπάσει από εκεί. Ήθελε να υπάρχω, να αναπνέω μόνο για εκείνη, όσο εκείνη μου το επέτρεπε. Είναι πολύ δύσκολη ψυχική διαταραχή αυτή. Είναι τρομερό και δεν υπήρχε κανείς να της βάλει φρένο.
