«Μεγάλη στεναχώρια. Πήγα και σε ψυχολόγο. Με βοήθησε επίσης ότι έχω κάνει σεμινάρια ψυχολογίας με σπουδαίους Έλληνες και ξένους ψυχολόγους»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Για την περίοδο που αναγκάστηκε να αφήσει το θέατρο που με τόσο κόπο είχε φτιάξει και είχε επενδύσει σε αυτό μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Μιχάλης Μητρούσης.
Συγκεκριμένα, ο ηθοποιός παραδέχτηκε ότι για πολλά χρόνια εξαιτίας αυτού του θεάτρου έλεγε “όχι” σε κάθε επαγγελματική πρόταση, με αποτέλεσμα όταν το άφησε να χρειάζεται να αρχίσει την καριέρα του από το μηδέν καθώς είχε κλείσει πολλές πόρτες.
Νιώθεις ευχαριστημένος, γεμάτος; Πέτυχες αυτά που ήθελες;
Ορισμένα τα πέτυχα, κάποια άλλα όχι. Ήμουν άτυχος γιατί, όταν χώρισα το 2005 με τη Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, άφησα πίσω μου το θέατρο Χυτήριο, όπου είχα δώσει τα πάντα.
Είχα καταστρέψει την καριέρα μου γιατί έλεγα συνεχώς «όχι» σε επαγγελματικές προτάσεις, καθώς ασχολιόμουν μόνο με το Χυτήριο. Μέχρι το τελευταίο καρφί μέσα εκεί είχε περάσει από τα χέρια μου. Τον είχα πονέσει πολύ αυτόν τον χώρο. Στεναχωρήθηκα πολύ που έφυγα από το Χυτήριο.
Είναι σαν να έχεις μπει ντυμένος και βγαίνεις γυμνός. Έτσι ένιωσα, γυμνός. Ξανάρχισα από το μηδέν. Μετά κάποιοι, με τους οποίους αρνήθηκα να δουλέψω, δεν με ήθελαν πια, οπότε έπρεπε να ανοίξω έναν καινούργιο δρόμο για να μπορέσω να δουλέψω.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η συγκλονιστική εξομολόγηση Μιχάλη Μητρούση για το ατύχημα του: «Με σκέπασε η Παναγία και δεν σκοτώθηκα»
Τότε πέρασες κατάθλιψη; Ή κάποια άλλη εποχή, χρειάστηκε να πας σε ψυχολόγο;
Κατάθλιψη όχι. Μεγάλη στεναχώρια ναι. Πήγα και σε ψυχολόγο. Με βοήθησε επίσης ότι έχω κάνει σεμινάρια ψυχολογίας με σπουδαίους Έλληνες και ξένους ψυχολόγους.
Μέσα σε όλα, μάλιστα, ο έμπειρος καλλιτέχνης μίλησε για τις πισώπλατες μαχαιριές στον χώρο του θεάτρου αλλά και τις δυο σοβαρές επαγγελματικές προτάσεις που αρνήθηκε παρά τις υψηλές αμοιβές και προοπτικές.
Είσαι πολλά χρόνια στον θεατρικό χώρο. Έχεις νιώσει πισώπλατες μαχαιριές; Σε… χτυπήσανε;
Σίγουρα. Αυτά γίνονται στον χώρο μας. «Μην πάρεις αυτόν, πάρε εμένα, αυτός δεν έχει ανάγκη. Άφησε τον, έχει θέατρο». Είναι μετά οι καλοθελητές, οι γλείφτες… Υπάρχουν και αυτοί στο θέατρο. Τους προσπερνάς και συνεχίζεις σε αυτό που εσύ αγαπάς.
Κι αυτό που κάνεις το αγαπάς πολύ. Μπορεί να επιλέξεις να πας σε ένα δημοτικό περιφερειακό θέατρο παρά σε μια μεγάλη κεντρική σκηνή, αν αυτό σου λέει η ψυχή σου;
Το έχω κάνει. Μετά τον κορονοϊό, με κάλεσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, ο Γιώργος Ανδρέου και διαμορφώσαμε με τη δική μου παρουσία – ως ηθοποιός αλλά και ως σκηνοθέτης – σε δυο έργα τεράστιες επιτυχίες «Το καλοκαίρι της κωμωδίας». Το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών γέμισε την πρώτη φορά το αυτοκινητοδρόμιο των Σερρών με 3.200 άτομα! Επίσης, πήγαμε σε χωριά όπου οι κάτοικοι δεν είχαν δει ποτέ θέατρο. Αυτό για μένα ήταν πολύ σημαντικό. Πέρασα δυο ονειρεμένα χρόνια.
Τότε, για να το κάνω αυτό, έχασα μια ταινία κι ένα σίριαλ. Εγώ αφοσιώνομαι σε αυτό που κάνω και δίνω τη ζωή μου. Θυμάμαι παλιά, που ήμουν στον Ευαγγελάτο, μου ζήτησαν να παίξω μια σκηνή σε αμερικάνικη ταινία όπου γίνονταν γυρίσματα και στην Ελλάδα, με πρωταγωνιστές τον Μπαρτ Ρέινολντς και την Νταϊάν Κίτον. Τη συγκεκριμένα ώρα του γυρίσματος εγώ θα ήμουν στην Επίδαυρο και είχα γενική δοκιμή. Το είπα στον Σπύρο και μου απάντησε: «Θα γίνει η γενική δοκιμή χωρίς εσένα; Αδύνατον». Κάποιος άλλος θα μπορούσε να επιμείνει, να βρει κάποια δικαιολογία… ότι είναι άρρωστος. Εγώ δεν πήγα και πιθανόν έχασα μια καριέρα στο εξωτερικό.
Όμως, και το ποσό που μου έδιναν γι’ αυτή τη σκηνή ήταν τεράστιο. Θα μου έδιναν 300.000 δραχμές αμοιβή για τέσσερις ώρες γύρισμα και, όταν μου το είπαν, έπεσα από την καρέκλα γιατί ο μισθός μου στο «Αμφιθέατρο» του Σπύρου Ευαγγελάτου ήταν 11.000 δραχμές τον μήνα.
Και είπα στους Αμερικάνους παραγωγούς: «Λυπάμαι, δεν μπορώ». Θα μπορούσα να πω να καθυστερήσουμε μια ώρα τη γενική δοκιμή της παράστασης για να προλάβω, αλλά ούτε αυτό έκανα. Πρόπερσι πάλι, που είχα παράσταση, μου ζήτησαν να παίξω έναν μικρό ρόλο σε αμερικάνικη ταινία με τον Μatt Dilon – και μάλιστα τα γυρίσματα ήταν στο Πήλιο για δυο μέρες. Όμως, δεν μπόρεσα να το κάνω. Εμένα ο λόγος μου είναι πάνω απ’ όλα. Οπότε, αφού είχα συμφωνήσει με το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, ήμουν εκεί.
