«Δεν αντέχω να βλέπω ειδήσεις στην τηλεόραση. Ακούμε πως σκοτώθηκαν 100 άτομα σήμερα. Και οι άνθρωποι γίνονται νούμερα. Αριθμοί. Σαν αυτοί οι αριθμοί να μην είχαν ζωές, όνειρα, οικογένειες, ελπίδα. Τώρα τι ανθρωπότητα είναι αυτή; Είναι λυπηρό»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Με αφορμή τη συνεργασία με τον Γιώργο Κιμούλη στον «Φιλοκτήτη» αυτό το καλοκαίρι, ο Θοδωρής Κατσαφάδος έδωσε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο ένθετο #Enjoy και τη δημοσιογράφο Μαρία Ανδρέου.
Μάλιστα, μεταξύ άλλων, ο έμπειρος ηθοποιός μίλησε για τις διαχρονικές πληγές που προκαλούν οι πόλεμοι εξηγώντας γιατί δεν μπορεί πλέον να παρακολουθεί ειδήσεις στην τηλεόραση.
Τι συμβολίζει ως ήρωας ο Φιλοκτήτης;
Ο Φιλοκτήτης είναι ένας άνθρωπος που τον άφησαν οι συμπολεμιστές του, το αίμα του δηλαδή, μόνο σε ένα νησί για δέκα χρόνια, μολυσμένο από ένα φίδι, γιατί τους ήταν πια βάρος. Μόνος, πληγωμένος, προδομένος, αβοήθητος, έρημος, άρρωστος, να μην ξέρει πως θα τραφεί, να μην έχει να πει μια κουβέντα, να μην έχει νέα από το μέτωπο του πολέμου. Παρατημένος. Τι μίσος θα έχει για τους συντρόφους του…
Το μίσος ίσως τον συγκρατεί ζωντανό και δεν τον αφήνει να ξεχάσει ή και να πεθάνει. Στην τραγωδία αυτή έρχεται ως από μηχανής θεός ο Ηρακλής και δίνει τη λύση, δίνει το τόξο για να ξεμπλοκάρουν τα πράγματα και να νικήσουν τον πόλεμο στην Τροία οι Αχαιοί. Κάπως έτσι γίνεται και στη ζωή. Ο Θεός έχει πάντα τον τελευταίο λόγο. Οι άνθρωποι κάνουν τα σχέδια τους, αλλά και ο Θεός έχει τα δικά τους.
Οι πόλεμοι γιατί γίνονται;
Όχι, πάντως, για το καλό των λαών και για την ελευθερία τους και τη δημοκρατία τους. Γίνονται για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, το νερό, την ενέργεια, τα νησιά, τις σημαντικές γεωπολιτικές περιοχές. Δεν αντέχω να βλέπω ειδήσεις στην τηλεόραση. Ακούμε πως σκοτώθηκαν 100 άτομα σήμερα στη Γάζα από βόμβες που πέταξε το Ισραήλ. Και οι άνθρωποι γίνονται νούμερα. Αριθμοί. Σαν αυτοί οι αριθμοί να μην είχαν ζωές, όνειρα, οικογένειες, ελπίδα. Βλέπεις αυτά τα τεράστια παιδικά μάτια στη Γάζα να σε κοιτούν μέσα στα χαλάσματα, χωρίς φαγητό, χωρίς νερό και να μην έχουν δίπλα τους γονείς τους. Τώρα τι ανθρωπότητα είναι αυτή; Είναι λυπηρό. Τα παιδιά στη Γάζα να μην έχουν φαγητό και ο κόσμος να κάθεται και να παρατηρεί αυτό το δράμα.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Απηυδισμένος ο Θοδωρής Κατσαφάδος: «Με θυμώνει πολύ, αυτό είναι δόλος»
Ο Θοδωρής Κατσαφάδος παραχώρησε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη και στο περιοδικό #Λοιπόν και στον Παναγιώτη Βαζαίο. Ο ηθοποιός, μίλησε μεταξύ άλλων για την απώλεια της συντρόφου του, ενώ αναφέρθηκε στη μεγαλύτερη αλλαγή της ζωής του.
Υπάρχει κάποια σχέση στη ζωή σου που σε έχει αλλάξει βαθιά ή σε έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο;
Η μεγαλύτερη αλλαγή στη ζωή μου ήταν που από ένα παιδί χωριού βρέθηκα στο θέατρο μέσω της τύχης. Το θέατρο με τους συγγραφείς, τις παραστάσεις και τις συνεργασίες με σπουδαίους σκηνοθέτες και ηθοποιούς με έκανε καλύτερο άνθρωπο.
Πριν από περίπου δύο χρόνια έχασες τη σύζυγό σου, το θέατρο σε βοήθησε να ξεπεράσεις το πένθος;
Ναι, ναι. Καταρχάς, εγώ δεν σταμάτησα ποτέ τη δουλειά μου, ακόμα κι όταν ήταν φρέσκο το τραύμα. Εκείνες τις μέρες, μου είχαν κλείσει εισιτήρια και είχα κανονίσει να κάνω όλες τις σκηνές μου στη Μυτιλήνη για την ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη». Ήταν η αγαπημένη ταινία που έκανα, όπου έπαιζα τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο. Ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία αυτός ο ρόλος και η συμμετοχή μου. Οι συνεργάτες μου, μου είπαν αν ήθελα να αλλάξουμε τα γυρίσματα ή να τα μεταθέσουμε, να πάω αργότερα ή να πάνε άλλοι. Εγώ είπα όχι. «Θα συνεχίσετε και θα γίνει έτσι όπως είναι προγραμματισμένο».
Και μετά από μία-δυο μέρες σηκώθηκα, πήγα στη Μυτιλήνη και έκανα τη δουλειά μου εκεί. Συνέχισα μετά και στο θέατρο και στην τηλεόραση και παντού. Η δουλειά μου με βοήθησε στο πένθος για με ανάγκασε να βγαίνω από το σπίτι, να πηγαίνω να κάνω την παράσταση ή το γύρισμα, να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου. Φυσικά, μένω όμως αρκετά κλεισμένος μέσα και η ζωή μου έχει αλλάξει πάρα πολύ μετά τον θάνατο της συζύγου μου. Είναι απολύτως φυσικό, μετά από σχεδόν πενήντα χρόνια που ήμασταν μαζί, να αλλάξει η ζωή μου. Αλλά έτσι είναι. Και η δουλειά μου είναι ένα μεγάλο κίνητρο. Πάνω απ’ όλα, βέβαια, είναι τα παιδιά μου, η κόρη μου και ο εγγονός μου, που για μένα αυτή τη στιγμή είναι η ανάσα μου. Αυτό το παιδάκι είναι η ανάσα της ζωής μου.
