«Επειδή ο Λάκης Λαζόπουλος τότε μου στάθηκε πάρα πολύ, οικονομικά εννοώ, μου είχε δώσει σπίτι να μένω, δυστυχώς φέρθηκα τόσο απαίσια στον Μιχάλη και τον Θανάση»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Το ρόλο που της εξασφάλισε μια εσαεί δουλειά στο θέατρο θυμήθηκε η Χρύσα Ρώπα. Η ηθοποιός μίλησε για το θεατρικό της ντεμπούτο το 1989 που σημείωσε τεράστια επιτυχία στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό #ΟΚ! και στον Μιχάλη Ροδόπουλο.
Στην ίδια συνέντευξη η Χρύσα Ρώπα παραδέχτηκε και την ανεπίτρεπτη και αντιεπαγγελματική συμπεριφορά που είχε απέναντι στους Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου.
Το καλοκαίρι του 1989 έκανες το ντεμπούτο σου στο Θέατρο Αθήναιον στην επιθεώρηση «Για ψήφου πήδημα», με ένα νούμερο που χάλαγε κόσμο. Ακόμη το θυμούνται οι περισσότεροι.
Το είχαμε γράψει με τον Θέμη Πάνου. Έβγαινα με ένα κομπινεζόν –τότε ήμουν 45 κιλά, εντάξει τώρα είμαι 50– και απευθυνόμουν στον πρωθυπουργό, τον Ανδρέα Παπανδρέου –εκείνο το καλοκαίρι παντρεύτηκε τη Δήμητρα Λιάνη–, και του έλεγα «γιατί, μανούλα μου; Ποιος σε πείραξε;», σαν να μιλάω στον γκόμενό μου. Χωρίς έπαρση, ήταν καταπληκτικό νούμερο. Αυτό με καθιέρωσε στο θέατρο.
Πριν ήμουν δυόμισι χρόνια στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας και είχε έρθει ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο οποίος γενικώς μου είπε να φύγω από το θέατρο και τι δουλειά έχω εγώ με την υποκριτική. Αυτό έκρινε. Ένιωσα μεγάλη απογοήτευση και λύπη. Εν πάση περιπτώσει αυτό μου βγήκε σε καλό. Ήρθα στην Αθήνα και άρχισα να βλέπω παραστάσεις, ζώντας με το επίδομα ανεργίας. Σου μιλάω για μεγάλη φτώχεια. Είδα κάποιες επιθεωρήσεις και σκέφτηκα ότι μπορώ να γράψω κι εγώ.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
- Χρύσα Ρώπα: «Αντιμετώπισα κατάθλιψη της σούμας. Με τα ψυχοφάρμακα, πήρα 15 κιλά»
- Χρύσα Ρώπα για Αλέξανδρο Ρήγα: «Πονάνε τα λάθη όταν τα αναγνωρίζεις, δεν υπάρχει όμως τρις εξαμαρτείν»
- Χρύσα Ρώπα: «Είχα πολλά χρόνια να κάνω θέατρο, δεν είχα προτάσεις και ζούσα με δανεικά από φίλους»
Έτσι χρίστηκες πρωταγωνίστρια;
Ποτέ δεν χρίστηκα πρωταγωνίστρια. Εκεί εξασφάλισα δουλειά στο θέατρο forever. Μετά με πήρε ο Λάκης (σ.σ. Λαζόπουλος) και κάναμε το «Ήταν ένα μικρό καράβι» δύο χρόνια. Τεράστια επιτυχία, γινόταν χαμός, τελειώσαμε τις παραστάσεις στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με ουρές απέξω. Αλλά προσφάτως αγαπώ πολύ τον Θανάση (σ.σ. Παπαθανασίου) και τον Μιχάλη (σ.σ. Ρέππα), αν και τους «Μπαμπάδες με ρούμι» εμείς το πρωτοανεβάσαμε, όμως δεν έτυχε να γνωριστούμε έτσι περισσότερο. Μετά τους έκανα κάτι ανεπίτρεπτο και αντιεπαγγελματικό.
Είχαν γράψει τους «Συμπέθερους απ’ τα Τίρανα» που ανέβηκε στο Λαμπέτη, με φώναξαν, επέλεξα μάλιστα και τον ηθοποιό που ήθελα να είμαι ζευγάρι στο έργο, αλλά τελικά τους άφησα και πήγα να δουλέψω με τον Λάκη. Κάναμε τον «Βιοπαλαιστή στη στέγη!» στον Ελληνικό Κόσμο, 2.000 άτομα κάθε βράδυ για δύο χρόνια. Επειδή ο Λάκης τότε μου στάθηκε πάρα πολύ, οικονομικά εννοώ, μου είχε δώσει σπίτι να μένω, δυστυχώς φέρθηκα τόσο απαίσια στον Μιχάλη και τον Θανάση. Αυτό που μετράει πάρα πολύ είναι ότι ποτέ τους δεν σχολίασαν αυτή την αντιεπαγγελματική μου συμπεριφορά, ποτέ δεν με «φακέλωσαν».
Μεταξύ άλλων, η πρωταγωνίστρια αναφέρθηκε στη μακρόχρονη καλλιτεχνική της διαδρομή και το on air ατύχημα που είχε πριν λίγα χρόνια στο «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» του Λάκη Λαζόπουλου.
Σου έχει τύχει να παρασυρθείς τόσο πολύ στη σκηνή, μπροστά σε ένα θέατρο που σε αποθεώνει και να ξεφύγεις, να μην έχεις πλήρη συναίσθηση της κατάστασης;
Όχι βέβαια. Δεν ξέρω ποιοι σου τα λένε αυτά. Μεροκάματο κάνω. Ύστερα από 44 χρόνια παίρνω 650 ευρώ σύνταξη. Είμαι εδώ στην Ελλαδίτσα, σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει ούτε αξιοκρατία ούτε δικαιοσύνη. Τι να αισθανθώ; Ότι είμαι μια μεγάλη ηθοποιός και κάτι γίνεται από κάτω με τον κόσμο; Αυτή τη δουλειά την κάνω για να ζήσω. Δεν την κάνω για να θρέψω τον εγωισμό μου. Δεν έχω ματαιοδοξία. Έχω ζήσει από κοντά ανθρώπους πολύ ματαιόδοξους και δεν μπορεί κάτι που σιχαίνεσαι να το επιδιώκεις μετά. Στο δικό μου «εγώ» έχω άλλες αξίες.
Εντάξει, δεν χάνεις τον έλεγχο επί σκηνής, αλλά να σου θυμίσω εκείνο το τούβλο σε παλαιότερο «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» δίπλα στον Λάκη Λαζόπουλο, με το οποίο σε μια έξαρση σου είχες τραυματιστεί ζωντανά στο κεφάλι.
Αντί να είναι ένα ψεύτικο τούβλο, είχα ζητήσει κανονικό. Έτσι λοιπόν, όπως το κράταγα, μου έφυγε αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω. Δεν έγινε και κάτι, κόπηκα στο μέτωπο και έτρεχε αίμα. Τι να κάνω; Δεν είμαι η Ιωάννα της Λωραίνης. Μια βλαχούλα είμαι από τη Θεσσαλονίκη, ένα παιδί που βιοποριστικά πάντα μόνη μου τα καθάριζα όλα. Δεν με έχει ταΐσει κανένας.
