Κώστας Καζάκας: «Ξυπνούσα το βράδυ τη γυναίκα μου για να την αποχαιρετήσω, πίστευα ότι θα πεθάνω»
08:40 - 10 Ιουνίου 2025
«Mου συνέβη όταν έκλεισα τα 50, τώρα είμαι 62, όπου για 1,5 χρόνο υπέφερα. Έλεγα σε φίλους και συναδέλφους μου: δεν μπορώ να βγω στη σκηνή, είναι ντροπή δηλαδή να πω στον κόσμο, συγγνώμη, σταματάω, γεια σας;»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Για τις κρίσεις πανικού και τον τρόπο που τις αντιμετώπισε μίλησε ο Κώστας Καζάκας. Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, ο γνωστός ηθοποιός άνοιξε την καρδιά του στη δημοσιογράφο, Σίσσυ Μενεγάτου, για λογαριασμό της εφημερίδας #OnTime.
Έχετε περάσει κάποια δύσκολη περίοδο ανασφάλειας, που θελήσατε να σταματήσετε αυτό που κάνετε;
«Ναι, μου συνέβη όταν έκλεισα τα 50, τώρα είμαι 62, όπου για ενάμιση χρόνο έβγαινα στη σκηνή και υπέφερα. Έλεγα σε φίλους και συναδέλφους μου: δεν μπορώ να βγω στη σκηνή, είναι ντροπή δηλαδή να πω στον κόσμο ότι συγγνώμη, σταματάω, γεια σας;», απαντά ο Κώστας Καζάκας.
«Και να σκεφτείς ότι εκείνη την εποχή πρωταγωνιστούσα σε σπουδαία έργα, κωμωδίες, όπου γελούσε ο κόσμος κι έβλεπα την αποδοχή του, ότι με αγαπάνε. Εγώ όμως έπαιζα και δεν αισθανόμουν καλά. Είχα μία αγωνία ότι κάτι κακό θα μου συμβεί. Δεν είχε συμβεί τίποτα, πχ κάποια απώλεια που να με είχε ταράξει. Συνέβη ξαφνικά, είχα κρίσεις άγχους», εξιστορεί ο ηθοποιός για τη δύσκολη περίοδο της ζωής του.
«Τα έβαλα κάτω και σκέφτηκα: αν δεν την κάνω αυτή την παράσταση, δεν θα ξαναπαίξω στο θέατρο. Τι θα κάνω; Θα σταματήσω από τα 50 μου να παίζω; Θυμάμαι μετά σε ένα έργο, το «Μπαμ», έκανα πρεμιέρα με ένα θέατρο φίσκα από κόσμο, όπου είχα αλλάξει όλα τα χρώματα στο πρόσωπό μου από την αγωνία. Λες και ήταν… προφητικός ο τίτλος του έργου, γιατί έγινε το… μπαμ μέσα μου και ξεπέρασα τα άγχη και τις φοβίες μου», εξομολογείται ο Κώστας Καζάκας.
«Όταν ήμουν νέος, μου συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Όλη μέρα ήμουν χάλια και με το που έβγαινα στη σκηνή, αισθανόμουν θαυμάσια. Είχα σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου, κρίσεις πανικού και είχα χάσει πολλά κιλά. Μου λέγανε: πήγαινε στον γιατρό να δεις τι συμβαίνει με την υγεία σου. Αυτό συνέβη εκεί γύρω στο 1995 και μέχρι το 2000 είχα αυτές τις κρίσεις πανικού.
Έκανα ψυχοθεραπεία, μέχρι εκεί. Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε κάτι παραπάνω, δεν πήρα χάπια. Ήταν όμως δύσκολο. Θυμάμαι, ξυπνούσα το βράδυ τη γυναίκα μου για να την αποχαιρετήσω, γιατί πίστευα ότι θα πεθάνω. Ευτυχώς, η Δώρα ήταν ψύχραιμη. Με καθησύχαζε και μου έλεγε: αφού δεν έχεις πεθάνει μέχρι τώρα, δεν θα πεθάνεις ποτέ», καταλήγει στην προσωπική του ιστορία ο Κώστας Καζάκας.
