Η εξομολόγηση της Μαρίσσας Τριανταφυλλίδου για το ατύχημα που παραλίγο να την αφήσει ανάπηρη
09:35 - 25 Σεπτεμβρίου 2024
Δεκαπέντε χρόνια, μετά το σοβαρό ατύχημα σε πρόβες για το Φεστιβάλ Αθηνών παραλίγο να την αφήσει ανάπηρη από τον λαιμό και κάτω. Κατάφερε να ξαναπερπατήσει και να γυρίσει στην τέχνη της
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
H Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου eπιστρέφει στο θέατρο σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, με σκηνοθέτη τον Τιάγκο Ροντρίγκες, και μιλά στο #ΜarieClaire για τον κόσμο της και τη λέξη που άλλαξε οριστικά τη ζωή της
Γεννήθηκε και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στην Τασκένδη, στο Ουζμπεκιστάν, σε οικογένεια πολιτικών προσφύγων, σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη και καλλιτεχνικά ερεθίσματα.
Ήταν 7 ετών όταν επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Αγάπησε τόσο τα μουσεία της πόλης, ώστε έκανε σχολικές κοπάνες για να τα επισκέπτεται.
Η αντισυμβατική πορεία ζωής της Μαρίσσας Τριανταφυλλίδου, που μικρή ήθελε να γίνει νευροεπιστήμονας, συνεχίστηκε στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ αφού σε μια εποχή που άλλοι γονείς ονειρεύονταν να δουν τα παιδιά τους γιατρούς ή δικηγόρους, οι δικοί της την παρακίνησαν να ασχοληθεί με το θέατρο. Δεν ανακόπηκε ούτε όταν, σχεδόν πριν από δεκαπέντε χρόνια, ένα σοβαρό ατύχημα σε πρόβες για το Φεστιβάλ Αθηνών παραλίγο να την αφήσει ανάπηρη από τον λαιμό και κάτω. Κατάφερε να ξαναπερπατήσει και να γυρίσει στις παραστατικές τέχνες, αν και πλέον συμμετέχει κυρίως σε κινηματογραφικές παραγωγές.
«Με άλλαξε ριζικά και με έφερε αντιμέτωπη με μια λέξη η οποία έχει μια μεγαλοσύνη που πριν δεν μπορούσα να καταλάβω με κανέναν τρόπο και τώρα αρχίζω σιγά-σιγά να καταλαβαίνω. Αυτή η λέξη είναι η «αποδοχή» - προς τα πάντα, το πιο δύσκολο όμως είναι να αποδεχτείς αυτό που είσαι», λέει στο Marie Claire για το πόσο την άλλαξε το ατύχημα και συνεχίζει:
«Εκ των υστέρων, αυτό που μου συνέβη από την πρώτη στιγμή -και εδώ συνδέομαι απόλυτα με το κείμενο- είναι η αίσθηση της αγάπης ως κάτι υπαρκτό όπως το νερό και η τροφή. Ηταν η κινητήριος δύναμη από τα παιδιά μου, από τη βιολογική και την πνευματική οικογένειά μου, από τους ανθρώπους γύρω μου και μετά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Η δύναμη έρχεται μέσω του άλλου και ενισχύει αυτή που βρίσκεται μέσα μας. Τουλάχιστον έτσι συνέβη σε μένα»
