Στεφανία Γουλιώτη: «Έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο. Είδα όλοι την πορεία μέχρι να φτάσει να γίνει ένα τίποτα»

Η σχέση με τους γονείς της και οι δυο φορές που έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης 7 χρονών: «Πέθανε σε πολύ τρυφερή ηλικία το πρώτο αγόρι που ερωτεύτηκα. Συμπεριφερόμουν σαν ένα άπατο βαρέλι, αναζητούσα απελπισμένα την αγάπη»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Τη Στεφανία Γουλιώτη υποδέχτηκε η Άννα Δρούζα στην εκπομπή #Όσαδελέμε.

Η ταλαντούχα ηθοποιός, η οποία πρόσφατα μας «κέρδισε» για ακόμα μία φορά μέσα από τον ρόλο της στο Maestro, ξεδίπλωσε τη μακρά της διαδρομή ενώ μίλησε για την αγάπη και τον θυμό, τη σχέση με τους γονείς της, αλλά και τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης που βίωσε.

Μιλώντας για τους γονείς της ανέφερε ότι δεν εισέπραξε όσα ήθελε να εισπράξει από εκείνους.

«Είπαμε λόγια, είπαμε και άσχημα πράγματα πριν φύγει ο πατέρας μου. Έχω πληγωθεί πολύ από τον πατέρα μου, ακόμα νιώθω ότι έχω θυμό μαζί του».

«Μου έλειπε η κατανόηση αλλά δεν ήταν του ανθρώπου ήταν μίας ολόκληρης γενιάς που είχαν μάθει πώς να φέρονται. Είχε στενό τρόπο σκέψης. Είμαι ένα παιδί με πολλά συμπλέγματα και δυσκολίες, είχα ανάγκη κάποιος να με βοηθήσει να ανοίξω και αν δεν ήταν αυτό ο πατέρας και η μητέρα σου, το έψαχνες απελπισμένα αλλού, κι όταν το ψάχνεις απελπισμένα αλλού, θα την πατήσεις».

«Συμπεριφερόμουν σαν ένα άπατο βαρέλι, αναζητούσα απελπισμένα την αγάπη, γιατί όση αγάπη και να σου δώσουν για εσένα είναι σαν να μην σου δίνει, γιατί έτσι έμαθα».

«Δεν πήρα το “βλέμμα” που θα ήθελα. Γιατί οι άνθρωποι προσπάθησαν πάρα πολύ, η μαμά μου με έτρεχε παντού, μπαλέτα, θέατρα».

Σε μια σπάνια εξομολόγηση για τη σχέση με τον πατέρα της αλλά και τον θάνατό του προχώρησε η Στεφανία Γουλιώτη στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Όσα δε λέμε» της Άννας Δρούζα.

«Έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο. Είδα όλη την πορεία του ανθρώπου, από τον λεβέντη άντρα μέχρι να φτάσει να γίνει ένα τίποτα. Επτά χρόνια κράτησε αυτό. Ξεκίνησε από καρκίνο στο μυελό των οστών. Θεωρώ μεγάλη τύχη ότι ήμουν δίπλα του σε όλη αυτή τη διαδικασία. Έμαθα και για τον εαυτό μου πολλά πράγματα μέσα από αυτό…

Εθελοτυφλούσα φοβερά. Το μεγαλύτερο σοκ, το να δεις που φτάνει ο άνθρωπος, ήταν όταν τον είδα στη ΜΕΘ… Έφυγε σε κώμα. Τον ξύπνησαν λίγο, εκεί έβλεπε ότι φεύγει αλλά δε φεύγει και δεν καταλάβαινε. Δε μας άφησαν να του μιλήσουμε πριν φύγει. Πιο πριν όμως ήμασταν μαζί, είπαμε όμορφα πράγματα, είπαμε και άσχημα» ανέφερε αρχικά η Στεφανία Γουλιώτη.

«Ήταν μια σχέση που είχε τα πάνω της και τα κάτω της. Έχω πληγωθεί πολύ από τον πατέρα μου, έχω ακόμα πολύ θυμό κι αυτό είναι μια απόδειξη ότι η σχέση με έναν άνθρωπο δεν τελειώνει όταν αυτός φύγει» κατέληξε η ηθοποιός.

Τι ρόλο έχει παίξει η τύχη στη ζωή της;

«Έχει παίξει ρόλο στη ζωή μου. Ένα τυχαίο γεγονός που καθόρισε τη ζωή μου είναι ότι πέθανε σε πολύ τρυφερή ηλικία το πρώτο αγόρι που ερωτεύτηκα. Αν δεν είχε συμβεί αυτός ο θάνατος μπορεί να ήμουν διαφορετική συναισθηματικά, μπορεί οι σεξουαλικές μου επιλογές να ήταν διαφορετικές».

«Η απουσία του πατέρα μου με έκανε να νιώθω υπεύθυνη για τη μητέρα και τον μικρότερο αδερφό μου».

Μίλησε ακόμη για τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης που υπέστη, την πρώτη φορά, όταν ήταν μόλις 7 χρονών.

«Ήταν σεξουαλική παρενόχληση, συνέβη δυο φορές. Τη μία στα 7-8 μου. Ήταν βιασμός θεωρητικά μπορεί και πρακτικά. Ήταν ένας κηπουρός που ψαχούλευε με το χέρι του κι εγώ ήμουν ακινητοποιημένη. Μου πήρε χρόνο σαν παιδί να καταλάβω ότι ήταν άσχημο αυτό που συνέβαινε»,

Σεξουαλική παρενόχληση βίωσε και μεγαλύτερη από ρεφλεξολόγο τον οποίο επισκέφθηκε για ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζε με το ισχίο της.

«Έτυχε δεύτερο γεγονός. Ήμουν 33. Εγώ είμαι πολύ ανοιχτή με τους ανθρώπους και δεν φαντάζεσαι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να σου συμβεί. Φαντάζεσαι ότι θα πας σε γιατρό και θα φερθεί σαν γιατρός».

«Είχα ένα τραύμα στο ισχίο και δυσκολευόμουν να το περιγράψω και είπα μήπως βοηθήσω εκείνος. Στη μεγάλη ηλικία θεώρησα ότι εγώ φταίω και έτσι πήγα και δεύτερη και τρίτη φορά θεωρώντας ότι τώρα που δεν θα δώσω δικαίωμα».

«Εξαφανίστηκα, θύμωσα πάρα πολύ. Ήθελα να το πω σε όποιον τον κόσμο και να μην ξαναπατήσει άνθρωπος εκεί. Η μεγαλύτερη απογοήτευση ήταν όταν το είπα σε φίλους και αυτοί συνέχισαν να πηγαίνουν στον ίδιο άνθρωπο».